ВО СЕНКАТА НА СТУДЕНИОТ ВЕТАР
I
Под портокал
по пролетта прецветана плачеш
Меѓу пролетта и мене
Сенката на студениот ветер
Колку е долг мигот
кога велиш "НЕ"
и колку е краток
кога велиш "ДА"
Кога ли сум умрел jас
ако надежта е таа
коjа последна умира?
II
Секоjа вечер по една девоjка ме љуби
А љубовта моjа по Балканите талка
Прашаj го ветрот
Само уште тоj
Нешто повеќе од мене знае
III
Земјата ги раздвоjува лугето
Едни - под
Други - над
Друго е прашањето
дали некогаш некоj може
да ги соедини пак
© Зоран Якимоски, 2001
© Издателство LiterNet,
10. 05. 2003
=============================
Публикация в: Зоран Якимоски "Совршен молк", 2001.