680. ИГРИ
Войска. Неколку време по-напред децата се делеха по махали, т. е. горна и долна под еден главник, и се биеха отдалеко со каменя, а отблизу со дървени саби или стапови и мъздраци от търска.
Гага. Неколку люгье се хващает за пояс на танец под еден главник, кои ги бранит; а други надвор от танецот идат околу ним, за да грабеет робье. Главникот бърго виткат танецот 'секако, на десно, на лево; и от силата некой ке се отпущит; него грабеет тие, що ходит околу танецот, го държат на стръна и пейет: "Кадри бефме, ведри бефме, ви грабнафме човекот; юнаци бефме, ви поробифме войската." От танецот им се отговорват со пеенье и игранье: "Красто'о беше, кельо беше, за тва го зедофте; слепо беше, кьоро беше, държете го; ак' сте юнак от юнака, грабните от юнаци." И така продължават играта, коя се викат гага.
Крижи-мижи. На едно дете затворает очите, а другите се криат, после това ги барат; и кого ке найдит, нему затворает очите.
Котка. Неколку деца земает куси стапчина и едно дървце оклопчесто
колку яболко, кое се викат котка. На околу направьет толку мали дупки, колку
мина ке играет без еден; а в стреде направьет една по-голема за котката. Еден,
кои немат дупка, пасит котката, т.е со стапчето я кльошкат, да я внесит во стредната
дупка; а другите държат стапчината, опрени во малите дупки, и се печалят да
му я истерает; и кога котката ке се приближит до некого, овой я кльошкат со
стапчето далеко от дупките. Но ако той, що я пасит, успеит во това време, кога
другиот я кльошкат, да кладит стапчето во неговата дупка, тога другиот ке пасит
котката. Но ако той, що я пасит, успеит да я внесит во големата дупка, тога
'сите си пременват дупките; тога той, що я пасит, се печалит да хватит дупка;
а той, що ке останит без дупка, той пасит котката. Тая игра се викат котка.
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 21.07.2007
Български народни песни. Събрани от Димитър и Константин Миладинови. Под редакцията
на Тодор Моллов. Варна: LiterNet, 2007
Други публикации:
Български народни песни. Собрани от Братя Миладиновци Димитрия и Константина
и издани от Константина. Четвърто издание, под редакцията на Петър Динеков.
София, 1961.