220. СТАНА СЕ ОБЗАЛАГА С ГЮРО
Стана се Гюро облагва,
Стано дилбер девойко, Лазаре:
- Гюро ле най баш терзийо,
можеш ли, Гюро, можеш ли
сукмано да ми прекроиш,
без аршин да го премерип,
и без ножици прекроиш,
без игла да го сошиеш,
без игла, та без конци?
Гюро на Стана говоре:
- Сукмано кю ти прекроя,
ако ми, Стано, омесиш,
омесиш бело погача,
брашното да ти приготва,
без сито да го отсееш,
без вода да го омесиш,
без огин да го опечеш.
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 29.12.2003
Българска народна поезия и проза в седем тома. Т. II. Обредни
песни. Съст. Радост Иванова, Тодор Ив. Живков. Под редакцията на Тодор Моллов.
Варна: LiterNet, 2004
Други публикации:
Българска народна поезия и проза в седем тома. Т. II. Обредни песни. Съст. Радост
Иванова, Тодор Ив. Живков. София, 1981.