* * *
Къде, Стано, станувахме, кални друми пребивахме,
по пътя като вървяхме стигнахме едно младо овчарче,
манарка му на ръка, цафарка му зад пояса.
Баща му го кара със белобоки кози,
а то отива със чернооки моми.
От там като се дигнем - та на връх Стара планина.
Там намерихме Станаго, нанго Господинаго,
къде дели злато и срибро -
кому паничка, кому лъжичка,
а нам даде кило и половиничка,
и ни подари още един кръст дукато.
Това дукато ако ми бъде медно - медни му кошарци,
ако ми бъде сребърно - сребро да му се е ляло и ковало,
като по Ивановден под водениците,
а ако ли бъде то па червено - червени му кобилки,
по поле бързи, по гора вещи,
що гонели, стигнали, що бегали, отекли.
И на пъдари още един превиват кравай
Този кравай който ръка го е месила,
тя да се е носила и подносила - като сокол во висине,
като риба во дълбине, като кукувица с ясен глас от бука на бука,
и като овчор с чуждо стадо от дяла на дяла.
Ако ли бъде пък тя житоманица то да й се е родило,
родило и преродило шетлика метлика в катеришка метлина,
да го занесе на воденицата, с орехова черупка да го сипе воденичаря,
с лешникова черупка да си го занесе у дома си
и да и порасте на носа едно зърно житено като топан
за да може лесно на лед вода да пие
и през плет на кума ръка да целува!
Амин! Амин!
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 16.12.2008
Български коледни благословии. Съставителство и редакция Тодор
Моллов. Варна: LiterNet, 2005-2010.