* * *
Всички орачи обядували,
обядували и пладнували.
Петко млад орач не обядувал,
ни обядувал, нито пладнувал.
Забравила го Грозда невяста,
не му готовила, не му месила.
Усетила се на право пладне -
дрехи в корито, дете във люлка...
Запретнала се обед да готви,
обед да готви - топла пладнина.
Наготвила го, задянала са,
занесла си го на равни ниви,
на равни ниви, на могилата...
Като я виде Петко млад орач,
изпрегна Петко брязка бивола,
че впрегна Петко Грозда невяста...
Обърна брезна, обърна втора,
жално заплака Грозда невяста,
бяло й мляко по земя капи,
по суха земя, по черни брезни...
От де я виде Гроздина мама,
Гроздина мама, Петкова баба,
отдалеч вика, от близо кълне:
- Чуваш ли, Петко, чуваш ли, зетко,
дето го ореш с брязка бивола -
там да се роди бяла пшиница;
дето го ореш с Грозда невяста -
там да се роди дива коприва!...
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 11.09.2007
Български фолклорни мотиви. Т. ІI. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet, 2006-2010.