* * *
Кой кара, кой докарва,
кой кара руси биволи,
кой кара сърмоволове,
Николчо кара баща си,
кара го да го продава.
Като из пътя вървели,
баща му дума Николчо:
- Синко Никола, Никола,
я ми ръцете развържи
на Бога да се помоля,
по-скъпо да ме продадеш!
Щом му ръцете развърза,
той се към изток обърна:
- Бре Боже, бре, мили Боже,
дано като отидем
син ми Никола да ме продаде,
от него да се отърва,
ако ще и много пари да вземе,
кога се назад повърне,
като дворите наближи,
къща му камък да стане,
жена му змия - усойка,
деца му - дребни усойчета!
Като във двори влезе
жена му да го посрещне
и да му очите изпие!
Като на пазар отиват,
бързо търговци пристигат,
добра му цена дадоха.
Николчо баща си продаде
и се назад повърнал.
Като дворите наближил -
двори му камък станали.
Като при камъка отива -
жена му усойка излязла
и си Николчо хванала,
и му очите изпила.
Както бащата казал
Господ го така наказал!
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 26.09.2005
Български фолклорни мотиви. Т. II. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet,
2006-2010