* * *
В она страна шчо ми белеjеше, шчо се белеjеше?
Ил jе виље, ил бело ковиње,
ил копинка цвеће расцафтело?
- Ниjе виње, ни бело ковиње,
ни копинка цвеће разцафтело;
девоjка им дари разредила.
Поминаjе пашини сеjмени:
- Кажи, Видо, твоjа мила брата!
Jа удриjе с тристрока камчика.
- Аj ви вами, пашини сеjмени,
немам брата, ни'мам шчо да кажа!...
Извртеjе нози од колена,
извртеjе роци од рамена.
От поjдоjе на тоj вернолюбец:
- Кажи, любо, твоjи вернолюбец!
- Почекаjте пашини сеjмени,
да извада ключи од сандаци!
Го зедоjе неjзин вернолюбец.
Кога писна теjа да ми пишчит,
от го дочу своjа мила сестра:
- Немам нози по тебе да трча,
немам роци, брате, да се тепа,
немам очи, брате, да се пула!
Бог jе даде нози да ми трчат,
и jе даде роци да се тепат,
и jе даде очи да се пулит.
Го откина своjа мила брата...
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 05.08.2008
Български фолклорни мотиви. Т. II. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet,
2006-2008