* * *
Ой Нено, Нено маненка! (2)
Доде би Нена маненка,
в село айдуци немаше,
откак ти Нена настана,
настана Нена, порасна,
в село айдуци отима.
Всичко е село бегало,
сама си Нена остана,
платното да си доткае,
шевето да си дошие.
Айдуци Нена хваная,
па я водиле, водиле
на връх на Стара планина,
силен си огън наклале,
па са си Нена припекле.
Един на Нена говори:
- Знаеш ли, Нено, помниш ли
кога бех у вас ратайче?
Язе се болен побольих,
па ти поисках понуда,
понуда вода студена,
ти ми не даде водица,
нало ми даде помия
що си поехте свиньете;
па ти поисках, поисках
понуда бела погача,
ти ми не даде погача,
нало ми даде трохите
що си ранехте пилците.
Така си Нена плениле,
на връх на Стара планина,
на тия силни огньеве.
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 26.06.2010
Български фолклорни мотиви. Т. II. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet,
2006-2010
Български фолклорни мотиви. Т. IV. Хайдушки песни. Съст. Тодор Моллов. Варна:
LiterNet, 2006-2010