* * *
Заспала мома, заспала
под дърво, под дафинено,
ален е килим послала
и с други се е завила.
Отдолу идат троица,
троица бели граждани.
Първия мина, отмина,
подфорли жолта ябълка.
Вториен мина, замина,
подфорли златно порстенче.
Третиен мина, отмина,
йоблюби чорни йочинки
и я вав уста целуна.
Сепна се мома, разбуди,
та почна люто да кълне:
- Койно подфорли ябълка,
три годин затвор да лежи!
Койно подфорли порстенен,
пет годин болен да лежи,
през порстен да го премушат,
на сламка да се подпира!
Койно йолюби йочинки
и ме вав уста целуна,
я ще сас него да ида,
сас него да ме венчеет!
Ческа да дойдеш, юначе,
дебело ще ти постелем
йот калоп бело халище,
варх халищено юрганче,
варх юрганчено момиче,
варх момичено юначе!
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 12.10.2006
Български фолклорни мотиви. Т. VI. Любовни песни. Съст. Тодор Моллов. Варна:
LiterNet, 2006-2010.