* * *
Пустата слана есенна
рано ми, рано подрани.
Пустата слана есенна
рано ми, рано попари
и на момите цветята,
и на полето тревата,
и на гората листата.
Сал едно дърво остави,
дружина да се подслони.
Дойчин войвода думаше:
- Дружино, вярна сговорна,
ставайте един по един
да видим леле, да видим
кой носи лице моминско,
кому е тънка снагата,
невяста ще го направим,
през турска войска да минем.
Иванчо момче хубаво,
то носи лице моминско,
то носи снага хубава,
него невяста сторили,
през турска войска минали.
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 08.12.2009
Български фолклорни мотиви. Т. IV. Хайдушки песни. Съст. Тодор Моллов. Варна:
LiterNet, 2006-2010