* * *
Дончо шилета пасеше
край село, карай гробищата,
с меден кавал свиреше.
Че му се глас зачуло
от долу от към гробищта:
- Драгинко, драги деверко,
я поспри малка кавала,
нещичко ще те попитам,
правичко да ми обадиш.
Ожени ли се батко ти,
взема ли добра стопанка,
ходи ли моето ходене,
носи ли моето носене,
гледа ли добре децата?
- Батко се, буле, ожени
и взема добра стопанка,
тя ходи твойто ходене,
и носи твойто носене,
ала децата не гледа.
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 13.02.2009
Български фолклорни мотиви. Т. II. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet,
2006-2010