* * *
Ходило момче, свирило
по Бяло море, по Черно,
тежки гемии карало
и на дружина думало:
- Дружина вярна, сговорна,
тази девета година,
ка сме се ние събрали,
не сме се ние питали -
кой от коя е нахия.
Има ли някой отгоре,
от Врачанската нахия,
голям ще армаган изпратя
на мили братя два ножа,
два ножа черночирени,
на мила сестра Ирина,
че тя си беше годена,
ситен ми дребен маргарит.
© Тодор Моллов, съставител
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 22.06.2015
Български фолклорни мотиви. Т. ІІ. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна:
LiterNet, 2006-2015