* * *
Застанало, море, слънце насред небо,
застанало, чудо гледало -
карале се две мили етърви.
По-старата клела по-младата:
- Е, етърво, по-мала етърво,
да ти даде Господ девет мини сина,
да ги чуваш, вси да ги изчуваш,
сите девет на война да пратиш,
от деветте един да се върне
и он да донесе девет люти рани!
Да обидеш Орье и Загорье,
та да дойдеш на моята врата!
Това, що съм прела, кога съм го клела,
да сгориш, мехлем да направиш,
и от него лек да намери!
По-малката клела по-старата:
- Е, етърво, по-стара етърво,
да ти даде Господ девет лепи щерки!
Да ги чуваш, все да ги отчуваш,
да ги жени, все да ги ожениш,
сите моми по дете да имат,
па да дойде тая църна чума,
сите моми девет в един гроб да туриш,
да останат девет сирачета!
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 10.12.2012
Български фолклорни мотиви. Т. ІI. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна:
LiterNet, 2006-2012