* * *
Што jе лепо погдедати,
де господа руjно вино пиjу.
Пред њима jе од злата трпеза,
на трпези сиви сокол седи,
златне су му ноге до колена,
и оба два крила до рамена,
на глави му круна од бисера.
А у клюну московска ружица.
Питаjте га поредом господа:
- А Бога ти, сив зелен соколе!
Ко ти злати ноге до колена?
И оба два крила до рамена?
Сиви соко поти'о говори:
- Цар ми злати ноге до колена,
а царица крила до рамена.
Имам драга у Бечу златара,
златио ми круну од бисера.
Имам брата у Московска града,
пратио ми Московску ружицу.
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 05.11.2011
Български фолклорни мотиви. Т. VI. Любовни песни. Съст. Тодор Моллов. Варна:
LiterNet, 2006-2011