* * *
- Море, Маро, бела Маро!
Море, чула си или не си,
де излезе пъдарчето,
пъдарчето от пашата.
Да си бере ангария,
да му жниет пшеницата,
пшеницата църнокласо,
ячмено честоредо.
На всичкото село си викаха
и на Мара га викаха:
- Хайде, Маро, и ти яла,
и ти да жниеш пшениците,
пшениците църнокласо,
ячмено честоредо.
Мара майка не го пуща:
- Седи, Мара, ми отиваш
тука долу Серско поле,
Серско поле, турска земя.
Я Мара майка не послуша!
Та си юзе сърп на ръки,
кърпа на рамото.
Стана Мара, та отиде,
та отиде тука долу,
тука долу Серско поле,
Серско поле, турска земя.
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 04.08.2012
Български фолклорни мотиви. Т. ІI. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet,
2006-2012