* * *
Свекърва Мара караше:
- Оди си, Маро, пойди си,
не си ми сину прилика,
не си ми дома работна!
Мара се люто налюти,
побегна Мара, забегна
со бегликчии овчари
на връх Бегличка планина.
Стояла Мара, стояла
токмо за девет години,
спечали Мара, спечали
сурия сури говеда,
хергеле коньи пашити,
предела овце калеши.
Кога се назад вратила,
кога под село минала,
селяни си прашуеше:
- Селяни, мои мили братя,
али е живо детето,
що ми от Мара остана?
- Овчаре, море, овчаре,
живо е, море, детето!...
=============================
© Електронно издателство LiterNet, 22.07.2012
Български фолклорни мотиви. Т. I. Обредни песни. Съст. Тодор Моллов. Варна:
LiterNet, 2006-2012
Български фолклорни мотиви. Т. ІІ. Балади. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet,
2006-2012