* * *
Хоро се вие край манастира,
да идем, Вело моме, да видим,
да идем, мила душке, да видим,
калугер гледа от манастира,
колкото гледа, по му се гледа.
Ах, че си хвърли черното расо
и той се хвана между момите,
колкото играй, по му се играй.
Отде го зърна негов игумен,
че го настъпа отгоре на главата
и му отскубна бялата брада...
=============================
© © Електронно издателство LiterNet, 23.02.2012
Български фолклорни мотиви. Т. VІ. Любовни песни. Съст. Тодор Моллов. Варна: LiterNet,
2006-2012